Şerî’at, iltizâm-ı ubûdiyyetle emrden; ve hakîkat, müşâhede-i rubûbiyetden ibâretdir.Şerî’atle müeyyed olmayan hakîkat merdûd ve matrûhdur. Hakîkat ile mukayyed olmayan şerî’at müstehîl’ül-husûldür.

Şerî’at teklîf-i halk ile, hakîkat tasrîf-i halk ile müfesserdir. Şerî’at O’na ibâdet, hakîkat ma’bûdunu müşâhededir.

Şerî’at emr ile kâim, hakîkat kazâ ve kadere şâhid ve her şeyden ahfâ ve her şeyden izhârdır.  [İyyâke na’büdü] hıfz-ı şerî’ate, [ve iyyâke nesta’în] ikrâr-ı hakîkate işâretdir. Şerî’at; emr ile vâcib olduğu cihetden hakîkatdir. Hakîkat; Hakk Sübhânehû ve Teâlâ’nın ma’rifetini bilmek ile me’mûr oldukları cihetden şerî’atdir.

Er-Riyâd’üt-Tasavvufiye, Bölüm 22.